ALCHIMIE

knieval van aarde op oevers:

gesmolten lood in meanders

van zweepgeslagen rivieren.

als gras de adem kort afgesneden

borrelend graad na graad,

strottend in het hoofd

en onhoudbaar als water

klimmend naar het kookpunt.

(F.A.Brocatus - uit: Bittere rijst - WEL - Bergen op Zoom- 1996)

DISSECTIE

ik ken het oogwit van de angst

en ook de leliewitte stilte na de dood

in zwijgen ben ik zeer bedreven

mijn penseel is mijn scalpel

ik snijd gewijde duiven uit de mist

mijn landschap staat blank omheind

met onthoofde bomen

(F.A.Brocatus - uit: De Vallei VIII - juni 2012 - bij een schilderij van Ilse Verstraete)

EEN NACHT VAN BRANDEN

Een mes dat is de naam

van het penseel waarmee hij

floers en flonkering uitspaart.

Verkoold hout kruimelt tussen

zijn stramme vingers: ook nu kan hij

de schaduwen van zijn gezicht

niet uitvagen. In de kamer

waarin zijn zoon opgebaard ligt

laat hij alle kaarsen weghalen.

Murmelend dooft het haardvuur,

gemanteld in turfbruin buigt hij,

bevreesd voor zijn eigen breken.

(F.A.Brocatus - uit: Door de hand van Rembrandt - 31 dichters geïnspireerd - Hoenderbossche verzen - Uden- 2006)

REEDS VOORSPELT DE DAG

reeds voorspelt de dag

de schemerlamp van de avond

en spant hij het koord

waarover zij straks komen zal

de kamer leunt tegen het raam

en de tijd verloopt als een oude wandelaar

en hij wacht, zwijgend en geduldig,

en hij wacht voetpaden lang.

(F.A.Brocatus - uit: Niet tevergeefs - Dilbeekse Cahiers- 1991)