MISSCHIEN

misschien was het een voorwerp

dat hij onbewust verlegd heeft

en werden zijn handen toen

voetstappen die zijn zwijgen

ondertitelden misschien hielden

zijn woorden het gordijn vast

toen hij het raam sloot

(Jaarwisseling 2015 - 2016

ongepubliceerd

F.A.Brocatus)

III.

een onsplijtbare

bloem schuilt

in het laaghout

soms breekt blauw door

en tovert de zon

een bontgekleurde vogel

op het spiegeltje in haar hand

(F.A.Brocatus - uit: "Gezangen van zout en zilver" - ongepubliceerd)

HERTEN IN HET SLAAPKAMERBEHANG

In deze nacht hapert er een droevig licht

aan de grijze gevel, ik hoor het roesten van

jouw naam in de lantaarnpalen zij buigen,

er vluchten herten in het slaapkamerbehang.

Het is een broze schaal waarin jouw ogen

een foto in mijn ziel omkaderen, de nacht

struikelt, cirkels vallen uit de maan, ik haper

aan de lichtstreep tussen de overgordijnen.

Achter mij in uw traag craquelé wacht gij

met uw slanke handen in uw hunkerende schoot,

brede geweien houden mij aan het raam.

Vurig wens ik jouw mond te branden in mijn metaal,

ik neem mijn zwartlederen handschoenen van de 

vensterbank, zie jouw ogen met de herten verdwijnen.

(F.A.Brocatus - uit: Je tikt er tegen en het zingt, gedichten over Gerrit Achterberg, Demer Uitgeverij - 2015)

XII.

Deze avond schaft de uren af

onder heilzaam en geduldig licht

diepdrukt hij hergevonden woorden

ver in de nacht ligt omgekeerd een steen

met de runen van zijn verlangen.

(F.A.Brocatus - uit: Het brood, de roos, de monnik - WEL - Bergen op Zoom - 2009)