Frans Brocatus

BLAUWE SCHREEUW

 Hij draagt takken een boom als

een octopus overvloedige regen

duwt hem onder ontembaar water,

 

zijn maanvormige ogen schuren over

de bodems van wrakke bootjes ze kantelen

magere roeiers wekenlang onderweg,

 

beschadigde roeispanen rimpelen woestijnzand,

een gierachtige reuzenvogel zet zijn klauwen en

spreidt zijn klepperende vliesvleugels het duistert

 

en plots uit het niets een blauwe schreeuw

van een achtergelaten overblijvend kind een schreeuw

die ooit geschilderd en herinnerd zal worden.

 

(F.A.Brocatus – ongepubliceerd)