ZO STIL IS HET ALS IEDEREEN WEG IS
In memoriam Menno Wigman (1966 - 2018)
Ze droegen namen gemaakt uit een zacht
velours en ogen die zich verstopten in het
onbeschreven pochet dat bijna achteloos
in jouw borstzakje zat. Ze laaiden het vuur
dat ' s nachts donkerdieper en krullender was,
ze plooiden in momenten die je somtijds
heilig noemde. Later en alleen rookte je nog
een sigaret, je keek naar haperend licht rond
torens. Er was iets roestig in jouw bloedbanen.
Toen al. Je kleefde opgespaarde woorden onder
een gebarsten spiegel. En plots viel het bonken van
jouw hart zoals een dubbele kloosterdeur in het slot.
(F.A. Brocatus - ongepubliceerd)