Frans Brocatus

SUITE

 

In het land van Lorca telt zij in het zand

het bloed van de zwarte dode jonge stieren,

schuift zij het witte fijngesteven laken

onder de kin van haar blonde jongste dochter.

 

Zij verlaat het rood dooft de lampen sluit

de poort en kiest haar rokken voor de dans,

zwart en met blauwe boorden als zat zij aan

een oever van water het meer van haar vader.

 

Hij tekent haar met de adem van paarden

in zijn hals heeft hij zijn rode halsdoek

over de stoelleuning gehangen hij stilt in

 

haar licht zoals zij danst speelt niemand

gitaar hij contourt haar hand hoe haar pols

scharniert geen bloem die haar evenaart.

 

(F.A.Brocatus - ongepubliceerd)