ER ZIJN SPOREN
Er zijn sporen van mens en dier en er is ook
iets dat je de adem beneemt. Je vraagt jezelf
af of de hoogste bergen de hemel splijten.
Een onwaarschijnlijk ijsblauw kleurt een steen
die in een meer ligt. Je denkt aan de vele hoeven
die hem van de dichtstbijzijnde berg losmaakten,
de hand die hem opraapte en als een ongevleugeld
dier het gletsjerblauw in een gewijde stilte versplinterde.
(F.A.Brocatus – gepubliceerd in Vierkant, uitg.Ambilicious, nov.2022)
